2 Algemeen overzicht
FLARM is het systeem voor het vermijden van botsingen en verkeersbewustzijn/elektronische
zichtbaarheidstechnologie die wordt gebruikt door de algemene luchtvaart, lichte vliegtuigen en
onbemande luchtvaartuigen (UAV's). Het is ontworpen om zelfscheiding te ondersteunen voor
zowel VFR- als IFR-vluchten in toepasselijke luchtruimklassen. Vliegtuigen met een FLARM-systeem
waarschuwen de piloten wanneer ze op een koers liggen voor een mogelijke botsing met een
ander vliegtuig. Vergelijkbaar met TCAS/TAS geven visuele en auditieve waarschuwingen aan dat
een botsing dreigt en vereisen dat de piloten actie ondernemen. In tegenstelling tot TCAS geeft
FLARM echter geen resolutieadviezen (RA), dus moeten piloten zelf de juiste actie kiezen.
FLARM werkt door zijn voorspelde toekomstige 3D-vluchtpad naar nabijgelegen vliegtuigen te
berekenen en uit te zenden. Tegelijkertijd ontvangt het toekomstige vluchtpad van omliggende
vliegtuigen. Een intelligent bewegingsvoorspellingsalgoritme berekent het botsingsrisico voor elk
vliegtuig op basis van een geïntegreerd risicomodel. Het systeem bepaalt zijn positie, hoogte en
beweging met een gevoelige GNSS/GPS-ontvanger. Op basis van deze en andere parameters kan
een nauwkeurig voorspeld vluchtpad worden berekend. Het vluchtpad, samen met aanvullende
informatie zoals een identificatienummer, wordt gecodeerd voordat het twee keer per seconde
wordt uitgezonden via een versleuteld radiosignaal. Vluchtmodellen zijn beschikbaar voor de
meeste soorten vliegtuigen, waaronder zuigermotorvliegtuigen, straalvliegtuigen, helikopters,
zweefvliegtuigen, deltavliegers, schermvliegers, UAV's, enz.
PowerMouse omvat ook een ADS-B (SSR) Mode-S-ontvanger. Hierdoor kunnen vliegtuigen die nog
niet zijn uitgerust met FLARM ook worden gedetecteerd en opgenomen in het
botsingsvoorspellingsalgoritme.
FLARM werd uitgevonden in 2004 als reactie op een groeiend aantal mid-airs. Onderzoek en
ongevalsonderzoeken hadden aangetoond dat het "zien en vermijden" principe onvoldoende was
om naderende vliegtuigen betrouwbaar op tijd te detecteren. Het verspreidde zich aanvankelijk in
het domein van niet-aangedreven vliegtuigen, maar werd al snel gevolgd door een snelle
uitbreiding naar aangedreven vliegtuigen en helikopters. Meer dan 50.000 bemande vliegtuigen en
veel meer UAV's hebben al een FLARM-systeem geïnstalleerd. In Europa heeft meer dan 50% van
alle vliegtuigen in de algemene luchtvaart FLARM (inclusief bijna 100% van de zweefvliegtuigen).
De technologie heeft zich ook verspreid naar andere delen van de wereld en wordt tegenwoordig
het meest prominent gebruikt in Noord- en Zuid-Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika,
Israël en sommige Aziatische landen.
Naast het aankondigen van waarschuwingen voor botsingen kunnen veel FLARM-systemen ook
nabijgelegen vliegtuigen tonen op een radarscherm (CDTI). Dit kan, vergelijkbaar met het gebruik
van weerradar om onweersbuien te vermijden, nuttig zijn voor strategische planning op korte tot
middellange termijn in situaties met hoge verkeersdichtheid.
FLARM kan ook waarschuwen voor vaste obstakels zoals masten en elektriciteitskabels.
Waarschuwingen voor obstakelbotsingen zijn gebaseerd op een optionele geïnstalleerde database
die up-to-date moet worden gehouden.
FLARM-systemen zijn verkrijgbaar bij veel verschillende fabrikanten onder verschillende
productnamen. Een systeem bestaat meestal uit een extern geïnstalleerd FLARM-apparaat, een
paneel-mounted FLARM-display, een of twee extern gemonteerde FLARM-antennes en intern
gemonteerde GNSS- en ADS-B/SSR-antennes. Er zijn ook draagbare FLARM-apparaten beschikbaar
(meestal met een geïntegreerd display), evenals FLARM-systemen die zijn geïntegreerd in andere
avionica (bijvoorbeeld EFIS-systemen).