Haba 1728 Het kompas de handleiding

Haba
Merk
Haba
Model
1728 Het kompas
Type
de handleiding

Deze handleiding is ook geschikt voor

Der Kompass
Der Kompass ist ein technisches Hilfsmittel zur
Bestimmung der vier Himmelsrichtungen.
1. Wie ist der Kompass aufgebaut?
Er besteht aus drei Teilen:
• Aus einem Gehäuse mit Nordmarkierung
und blauer Markierungslinie.
• Aus einer Scheibe, die in 360 Grad eingeteilt
ist und die Himmelsrichtungen anzeigt.
• Und aus einer zweifarbigen Magnetnadel.
3
4
Magnetnadel
Scheibe mit
Himmels-
richtungen
Nord-
markierung
Die zweifarbige, drehbar gelagerte Magnet-
nadel hat die Eigenschaft, immer in die gleiche
Richtung zu weisen: Sie zeigt stets ungefähr
nach Norden. Auf dem Kompassgehäuse ist
der Norden markiert.
Von Norden aus ergeben sich die anderen
Himmelsrichtungen im Uhrzeigersinn. Sie alle
sind auf der Scheibe zu sehen:
Osten (E von Englisch „east“), Süden (S) und
Westen (W). Sie liegen jeweils im rechten
Winkel zueinander.
Dazwischen liegen die vier Zwischenrich-
tungen: Nordost (NE), Südost (SE), Südwest
(SW) und Nordwest (NW).
5
2. Wie funktioniert der Kompass?
Unsere Erde wirkt wie ein riesiger Magnet.
Der Erdkern besteht aus flüssigem Eisen. In
ihm entstehen durch die Erddrehung
Elektronenströme, die ein riesiges Magnetfeld
mit Nord- und Südpol bilden.
Kleine, bewegliche Eisenteile, wie auch die
magnetische Kompassnadel, richten sich nach
den Erdpolen aus.
Die Magnetpole können ihre Lage verändern
und stimmen darum nicht ganz mit den geo-
grafischen Polen der Erde überein.
Diese Missweisung von ungefähr 5 Grad wird
Deklination genannt. Bei handelsüblichen
6
Kompassen ist sie bereits berücksichtigt.
Achtung:
• Beim Gebrauch des Kompasses muss darauf
geachtet werden, dass die Magnetnadel
nicht von in der Nähe befindlichem Eisen,
Stromleitungen oder Magnetfeldern
abgelenkt wird und so in die falsche
Richtung weist.
• Ebenso wichtig ist es, den Kompass
waagerecht zu halten, damit die frei
aufgehängte Nadel sich nicht verklemmt,
sondern stets ihre volle Bewegungsfreiheit
hat.
7
Hinweis:
Dieser Kompass ist mit Flüssigkeit gefüllt, die
die Bewegungen der Nadel dämpft und so ein
schnelleres Ablesen der Richtung ermöglicht.
3. Orientierung mit dem Kompass
Dieser Kompass eignet sich für die
Bestimmung der Himmelsrichtung und für eine
einfache, durch eine Landkarte unterstützte
Orientierung im Gelände.
Achtung: Für die Orientierung in schwierigem
Gelände ist unbedingt ein spezieller
Marschkompass erforderlich!
8
Um die Himmelsrichtung zu bestimmen,
nimmst du den Kompass in die flache Hand
und hältst ihn vor dich. Die Nadel weist nun
auf irgendeinen Punkt der Gradeinteilung.
Drehe dich nun langsam so lange um deine
eigene Achse, bis die rote Spitze der
Kompassnadel genau auf die Nordmarkierung
des Kompassgehäuses zeigt. Nun kannst du
daraus die anderen Himmelsrichtungen ablei-
ten.
Für die Orientierung im Gelände solltest du
zusätzlich immer eine Landkarte verwenden.
Bevor du dich nach einer Karte orientieren
kannst, musst du sie einnorden.
9
„Einnordnen“ bedeutet, dass die Karte mit
Hilfe des Kompasses so ausgerichtet werden
muss, dass der eingezeichnete nördliche Teil
auch wirklich nach Norden zeigt.
Sieh dir dazu deine Landkarte an:
• Bei Landkarten ist Norden immer oben!
• Die meisten Wanderkarten haben ein aufge-
zeichnetes Gitternetz, das genau zu den
Kartenrändern parallel ist. Es erleichtert das
Finden von Orten und – wichtig für uns –
das Anlegen des Kompasses.
10
• Ist kein Gitternetz vorhanden, kannst du dich
an den Ortsnamen orientieren, die immer
genau in West-Ost-Richtung geschrieben
sind.
Lege die Karte zum Einnorden auf eine
möglichst ebene Fläche. Lege den Kompass so
auf ihren Rand, dass die blaue Markierungs-
linie genau mit einer senkrechten
Gitternetzlinie übereinstimmt. Lege die Schnur
gleichmäßig so unter den Kompass, dass er
möglichst eben liegt.
11
Die Nordmarkierung des Kompassgehäuses
zeigt dabei nach oben!
Nun wird die ganze Karte samt Kompass
vorsichtig gedreht, bis die rote Nadelspitze
mit der Nordmarkierung übereinstimmt.
12
13
blaue
Markierungslinie
Nordmarkierung
des Kompass-
gehäuses
rote
Nadelspitze
Gitternetz
4. Orientierung ohne Kompass
Auch in der Natur kannst du durch genaue
Beobachtung Dinge entdecken, die dir
Hinweise auf die Himmelsrichtungen geben:
• Die Westrichtung kann durch Betrachten
frei stehender Bäume bestimmt werden.
In unseren Breiten weht der Wind meistens
von Westen her. Die dem Wind zugewandte
Seite der Bäume wird Wetterseite genannt.
Sie ist stark mit Moos bewachsen, außerdem
zerfurcht und rauer als die vom Wind abge-
wandte Seite der Bäume.
Die Wetterseite weist also nach Westen.
14
• Durch den Wind wird auch der Wuchs ein-
zeln stehender Bäume beeinflusst: Der Wind
bewirkt, dass sie sich nach Osten neigen.
• Betrachtest du die Jahresringe an frei
stehenden Baumstümpfen, so wirst du fest-
stellen, dass sie an einer Seite weiter ausein-
ander liegen. Hier hat die Sonne das
Wachstum des Baumes begünstigt.
Diese Seite weist nach Süden.
• Spechthöhlen in Bäumen zeigen nach Osten,
in die Richtung der aufgehenden Sonne.
15
Grundsätzlich gilt:
Bei der Bestimmung der Himmelsrichtung soll-
test du dich nie auf nur einen Naturhinweis
verlassen!
Um ganz sicher zu gehen, ist immer die
Kontrolle durch andere Merkmale notwendig!
16
The compass
The compass is a technical tool used to deter-
mine the four cardinal points.
1. Display of the compass
It consists of three parts:
• Red Wooden casing with North
marker and a blue marking line.
• Disk subdivided into 360 degrees
and showing the cardinal points
• Two colored magnetic needle
17
18
magnetic
needle
disk with
cardinal
points
North
marker
19
The two colored rotary magnetic needle
always points to the North. North is marked
on the compass casing.
After North the other cardinal points follow in
a clockwise direction. They are shown on the
disk: East (E), South (S), and West (W). They
are positioned at right angles to each other.
In between each of these are four intermedia-
te cardinal points: Northeast (NE), Southeast
(SE), Southwest (SW), and Northwest (NW).
2. How does the compass work?
The Earth works like a huge magnet. The
Earth's core consists of molten steel. Because
of the rotation of the earth, electron flows are
generated in this molten core. This compound
creates a huge magnetic and thus a North and
South pole.
Tiny, moveable steel particles, like the magne-
tic compass needle, direct themselves towards
the poles of the Earth. The magnetic poles can
change their positions and therefore don't
always coincide exactly with the geographical
poles of the Earth. Thie erratic indication of
about 5 degrees iscalled declination, which is
20
already taken into account in modern
compasses.
Compass Tips!
• When using a compass make sure that the
magnetic needle is not deflected by any
steel, current conduction or magnetic fields
nearby, thus indicating the wrong direction.
• It is very important to hold the compass
horizontally to allow the needle to float
freely.
21
• This compass is filled with a liquid that
muffles the movements of the needle thus
permitting a quicker reading of the direction.
3. Orientation with the compass
This compass is suitable for the determination
of the cardinal points as well as – with the
help of a map – basic orientation in open
country.
Watch out! For orientation in difficult terrain a
special walking compass is absolutely vital. In
order to determine the orientation you hold
the compass in the palm of your hand in front
22
of you. The needle will point towards any of
the graduation marks. Now slowly turn your-
self around until the red end of the magnetic
needle points exactly to the North mark of the
casing. Now you can read the other cardinal
points.
If you want to orientate yourself in open
country you should always use a map as well.
Before orientating with a map you have to
“north it in”. “Northing in” means that you
have to display the map with the help of the
compass so that the North indicated on the
map coincides with the real North.
23
Have a look at your map:
• On maps, North is always at the top.
• On most trail maps the grid shown is exactly
parallel with the edges of the map. This
makes it easier to find locations and most
importantly, to place the compass.
•
If no grid exists on the map, you can orientate
yourself with the names of locations, which
are always noted on the West-East axis.
24
To "north in" place the map on a surface as
flat as possible. Place the compass on an
edge of the map so that the blue marking line
coincides exactly with the vertical line of the
grid. Arrange the compass cord evenly
underneath the compass so that it lies as flat
as possible on the map. The North marker of
the compass will show towards the top. Now
carefully turn the whole map with the com-
pass until the red end of the needle coincides
with the North marker.
25
26
blue
marking line
North marker on
the compass
casing
red
end of needle
grid
4. Hints for orientation in nature
By watching carefully you also can see things
in nature which will help your orientation:
• The West can be determined by observing
free standing trees. In our latitudes the wind
almost always comes blowing from the
West.The side of the trees exposed to the
West is called the windward side.This side is
overgrown with moss and usually furrowed
and rougher than the side of the trees
turned away from the wind. So the
windward side shows towards the West.
• The wind also influences the growth of free
standing trees; it provokes them to bend
27
towards the East.
• If you observe the annual rings of the trunks
of free standing trees you will note that on
one side they tend to be more separate from
each other. Here the sun has had a favour-
able effect on the growth of the trees. This
side shows towards the South.
• Woodpecker’s holes in trees are towards the
East, the direction of the rising sun.
In general the following applies:
When determining the cardinal points you
should never rely on only one hint in nature.
To reassure youreself, it is always necessary to
countercheck with other indicators.
28
La boussole
La boussole te permet d’identifier les quatres
points cardinaux
1. De quoi est composée une boussole?
Elle est constituée de 3 parties:
• un boîtier qui indique la position du nord
et une ligne de démarcation bleue.
• un cadran divisé en 360 degrés qui
montre les quatre points cardinaux
• une aiguille aimantée bicolore
29
30
aiguille
aimantée
cadran avec
points
cardinaux
position
du nord
L’aiguille aimantée bicolore et mobile se dirige
toujours vers la même direction: le nord
Le boîtier de la boussole indique aussi la
position du nord.
A partir du nord, tu retrouveras facilement les
autres points cardinaux dans le sens des aigui-
lles d’une montre. Ils sont tous visibles sur le
cadran: N = nord, E = est, S = sud et W =
ouest. Ils sont séparés chacun par un angle
droit.
Entre les points cardinaux se trouvent quatre
directions intermédiaires: nord-est (NE),
sud-est (SE), sud-ouest (SW) et nord-ouest
(NW).
31
2. Comment fonctionne la boussole?
La Terre agit comme un énorme aimant.
Le noyau terrestre se compose de fer liquide.
Avec la rotation de la Terre, des courants
d’électrons se constituent et forment un
gigantesque champ magnétique avec les pôles
nord et sud.
Das petits pièces métalliques en mouvement,
comme l’aiguille magnétique de notre bousso-
le, se dirigent automatiquement vers les pôles
terrestres.
Les pôles magnétiques peuvent changer de
position et donc ne correspondent pas exacte-
ment aux pôles géographiques terrestres.
32
Cette différence d’environ 5 grades s’appelle
la «déclinaison». Dans les boussole vendues
dans le commerce, cette déclinaison a bien été
prise en compte.
Attention:
• Quand tu utilises la boussole, fais bien
attention à ce que l’aiguille magnétique
ne puisse pas être distraite par du métal,
des lignes électriques ou divers champs
magnétiquea qui se trouveraient à ses côtés.
Elle indiquerait alors la mauvaise direction!
• Il faut faire aussi attention à ce que la
boussole soit bien à l’horizontal pour ne pas
33
gêner les mouvements de l’aiguille
Remarque: cette boussole est remplie d’un
liquide qui atténue les mouvemnets de l’aigui-
lle et par conséquent, perment une lecture
plus rapide de la direction.
3. S’orienter avec la boussole
Cette boussole est idéale pour reconnaître les
points cardinaux et pour s’orienter facilement
en pleine nature à l’aide d’une carte géogra-
phique.
Attention, pour s’orienter sur des terrains diffi-
ciles, il faut utiliser une véritable boussole de
34
randonnée.
Pour valider les points cardinaux, prends la
boussole dans la paume de ta main et tiens la
bien devant toi. L’aiguille est alors dirigée sur
n’importe point de la graduation. Tourne-toi
alors lentement sur ton propre axe jusqu’à ce
que la pointe rouge de l’aiguille coïncide exac-
tement avec la position du nord qui se trouve
sur le boîtier. A partir de là, tu pouras déduire
la position des autres points cardinaux.
Pour t’orienter dans la nature, tu devrais
toujours aussi utiliser une carte géographique.
35
Avant de pouvoir te diriger d’après une carte,
tu dois l’ anordir. Anordir signifie qu’avec l’ai-
de de la boussole tu devras tourner la carte de
facon à ce que la partie nord qu’elle indique
soit bien dirigée vers le nord.
Pour cela, observe bien ta carte:
• Sur les cartes, le nord se trouve toujours en
haut !
• La plupart des cartes de randonnée possè-
dent un quadrillage détaillé, qui est exacte-
ment parallèle au cadre de la carte. Cela
facilite la recherche des lieux et, ce qui nous
importe, la position de la boussole.
• S’il n’y a pas de quadrillage, tu peux t’orien-
36
ter aux noms des lieux qui sont toujours
écrits dans la direction ouest-est.
Pour l’anordir, mets la carte sur une surface la
plus plane possible. Pose la boussole sur le
cadre de façon à ce que la ligne de démar-
cation bleue corresponde exactement avec
une ligne verticale du quadrillage. Mets la
cordelette sous la boussole pour qu’elle soit
posée le plus à plat possible. La position du
nord sur le boîtier montrera alors le haut.
Maintenant, il faut que tu déplaces pru-
demment la carte jusque’à ce que la pointe
rouge de l’aiguille aimantée coïncide avec
la position nord du boîtier.
37
38
ligne de
démarcation
bleue
position du
nord sur le
boîtier
pointe rouge
de l’aiguille
quadrillage
4. Conseils pour s’orienter dans la
nature :
Dans la nature, en observant attentivement,
tu peux découvrir des choses qui te donneront
des indications pour repérer les points
cardinaux :
• En observant les arbres, tu peux trouver
l’ouest. Dans nos latitudes, le vent vient la
plupart du temps de l’ouest. Le côté des
arbres qui est face au vent est appelé le
« côté du temps ». Il est recouvert de
mousse et également plus creusé et plus
rêche, que le côté qui est opposé au vent.
39
Le « côté du temps » est donc orienté à
l’ouest.
• Le vent influence aussi la croissance des
arbres : en soufflant de l’ouest, le vent les
pousse à s’incliner vers l’est.
• Si tu observes attentivement les anneaux
d’un tronc d’arbre que tu peux trouver par
terre dans une forêt, tu constateras que sur
un côté, il sont plus éloignés les uns des
autres. C’est le côté où le soleil a favorisé la
croissance de l’arbre. Ce côté indique donc
le sud.
• Les creux faits par les pics sur les troncs
indiquent l’est, la direction du soleil levant.
40
Par contre, pour valider les points cardinaux,
tu ne dois pas seulement te fier à un seul indi-
ce provenant de la nature. Pour être bien sûr
de ta direction, il est nécessaire de contrôler
d’autres éléments caractéristiques !
41
Het kompas
Het kompas is een technisch hulpmiddel om
de vier windstreken te bepalen.
1. Hoe is het kompas opgebouwd?
Het bestaat uit drie delen:
• Uit een houder met een noordaanduiding en
een blauwe indicatielijn.
• Uit een wijzerplaat die in 360 graden is
onderverdeeld en de windstreken aangeeft.
• En uit een tweekleurige magnetische naald.
42
43
magnetische
naald
schijf met
windstreken
noordaan-
duiding
De tweekleurige vrij draaiende magneti-
sche naald heeft de eigenschap altijd in
dezelfde richting te wijzen: hij geeft altijd
ongeveer het noorden aan. Op de kompas-
houder is het noorden aangeduid.
Vanaf het noorden volgen kloksgewijs de
andere windstreken. Ze zijn allemaal op de
wijzerplaat te zien: oosten (E van het Engelse
‘east’), zuiden (S) en westen (W). Deze liggen
altijd in een rechte hoek ten opzichte van
elkaar.
Daartussen liggen de vier samengestelde rich-
tingen: noordoosten (NE), zuidoosten (SE),
zuidwesten (SW) en noordwesten (NW).
44
2. Hoe werkt het kompas?
Onze aarde werkt als een enorme magneet.
De aardkern bestaat uit vloeibaar ijzer. Hierin
ontstaan door de draaiing van de aarde elek-
tronenstromen, die een reusachtig magnetisch
veld met een noord- en zuidpool vormen.
Kleine, beweegbare stukjes ijzer, zoals ook de
magnetische naald van het kompas, richten
zich op de aardpolen.
De magnetische polen kunnen van positie
veranderen en komen daarom niet precies met
de geografische polen van de aarde overeen.
Deze miswijzing van ongeveer 5 graden wordt
declinatie genoemd.
45
Bij in de handel zijnde kompassen is hier al
rekening mee gehouden.
Opgelet:
• Bij het gebruik van het kompas moet er op
worden gelet, dat de magnetische naald niet
door zich in de buurt bevindend ijzer, elek-
trische leidingen of magnetische velden
wordt beïnvloed en daardoor een verkeerde
richting aangeeft.
• Het is net zo belangrijk om het kompas
horizontaal te houden, zodat de vrij
draaiende naald niet vastloopt, maar altijd
in zijn geheel vrij kan bewegen.
46
Aanwijzing:
Dit kompas is met vloeistof gevuld die de
beweging van de naald dempt, en er voor zorgt
dat de richting sneller kan worden afgelezen.
3. Zich met het kompas oriënteren
Dit kompas is geschikt om de windstreken te
bepalen, en voor een eenvoudige plaatsbe-
paling in een gebied met behulp van een
landkaart.
Opgelet: Om zich in moeilijk begaanbare
gebieden te kunnen oriënteren, is beslist een
speciaal trekkerskompas noodzakelijk!
47
Om de windstreek te bepalen, leg je het kom-
pas in je geopende hand en houd het voor je.
De naald wijst nu ergens naar een punt op de
schaal. Draai nu langzaam om je eigen as, tot
de rode punt van de kompasnaald precies naar
de noordaanduiding van de kompasbehuizing
wijst. Nu kun je hiervan de andere windstre-
ken afleiden.
Om je in het veld te kunnen oriënteren, moet
je daarnaast altijd een landkaart gebruiken.
Voordat je je met een kaart kunt oriënteren,
moet je deze op het noorden uitrichten.
”Uitrichten“ betekent dat de kaart met behulp
van het kompas zodanig wordt gericht, dat het
48
aangegeven noorden ook werkelijk naar het
noorden wijst.
Bekijk hiervoor je landkaart eens goed:
• Bij landkaarten ligt het noorden altijd aan
de bovenkant!
• De meeste wandelkaarten zijn in vakken
ingedeeld, die parallel met de randen van
de kaart lopen. Dat maakt het vinden van
bepaalde plaatsen en - belangrijk voor
ons - het aanleggen van het kompas
gemakkelijker.
• Wanneer er geen vakken staan aangegeven,
kan je je m.b.v. de plaatsnamen oriënteren,
49
die altijd van west naar oost staan
geschreven.
Leg de uit te richten kaart op een zo egaal
mogelijk vlak. Leg het kompas zodanig op de
rand, dat de blauwe indicatielijn precies met
één van de verticale lijnen van de vakken
overeenkomt. Leg het koord gelijkmatig onder
het kompas, zodat deze zo vlak mogelijk ligt.
De noordaanduiding van de kompashouder
wijst hierbij naar boven !
Nu wordt de kaart met het kompas in zijn
geheel voorzichtig rondgedraaid, tot de rode
punt van de naald met de noordaandui-
ding overeenkomt.
50
51
blauwe
indicatielijn
noordaanduiding
van de kompas-
houder
rode punt van de
naald
vakkenrooster
4. Aanwijzingen van de natuur om je te
oriënteren:
Ook in de natuur kan je door goed te observe-
ren dingen ontdekken die je aanwijzingen over
de windstreken geven:
• Het westen kan door het bekijken van vrij-
staande bomen worden bepaald.
• In onze streken waait de wind meestal
vanuit het westen. De naar de wind toege-
keerde zijde van de bomen wordt de weer-
kant genoemd. Deze is sterk met mos be-
groeid, en bovendien gegroefd en ruwer als
de van de wind afgekeerde zijde van de
52
bomen. De weerkant wijst dus naar het
westen.
• Door de wind wordt ook de groei van vrij-
staande bomen beïnvoeld. De wind zorgt er
voor dat deze naar het oosten neigen.
• Als je de jaarringen van vrijstaande boom-
stronken bekijkt, kan je vaststellen dat deze
aan één kant verder uit elkaar liggen. Hier
heeft de zon de groei van de bomen begun-
stigt. Deze zijde wijst naar het zuiden.
• Spechtennesten in bomen wijzen naar het
oosten, in de richting van de opgaande zon.
53
In principe geldt:
Bij het bepalen van de windstreek moet je
nooit op maar één aanwijzing uit de natuur
vertrouwen!
Om helemaal zeker te zijn, is het altijd nodig
om andere kenmerken te controleren!
54
La brújula
La brújula es un instrumento técnico que per-
mite determinar los cuatro puntos cardinales.
1. ¿Cómo está construida la brújula?
Consta de tres partes:
• una carcasa con una marca del
norte y una línea azul de marca,
• un disco dividido en 360 grados
que muestra los puntos cardinales,
• y una aguja magnética de dos colores.
55
56
Aguja
magnética
Disco con los
puntos
cardinales
Marca
del norte
La aguja magnética giratoria de dos colores
tiene la propiedad de señalar siempre la
misma dirección: siempre indica aproximada-
mente el norte. En la carcasa de la brújula está
marcado el norte.
A partir del norte se obtienen los otros puntos
cardinales. En el sentido de las agujas del reloj
pueden verse: el este (E), el sur (S) y el oeste
(W del inglés west). Todos los puntos están en
ángulos de 90 grados.
En sus mitades están situados los puntos
intermedios: el nordeste (NE), el sudeste
(SE), el sudoeste (SW) y el noroeste (NW).
57
2. ¿Cómo funciona la brújula?
Nuestro planeta Tierra produce el efecto de un
imán gigantesco. El núcleo de la Tierra está
compuesto por un magma de hierro líquido.
En este magma se originan corrientes electró-
nicas que forman un gigantesco campo mag-
nético con el polo norte y el polo sur.
Las pequeñas y móviles partículas de hierro,
así como la brújula magnética, se orientan
hacia los polos de la Tierra.
Los polos magnéticos pueden variar su ubica-
ción y no coinciden del todo con los polos
geográficos de la Tierra. Las brújulas que se
venden habitualmente en los comercios ya tie-
58
nen en cuenta esta «declinación» de la aguja
magnética, de aproximadamente 5 grados.
Atención:
• Al usar la brújula hay que tener cuidado de
que la aguja magnética no se encuentre
cerca de objetos de hierro, conducciones
eléctricas o campos magnéticos, ya que de
lo contrario señalaría una dirección errónea.
• Asimismo es importante mantener la brújula
en posición horizontal para que la aguja que
pende libremente no se atasque y pueda
moverse en todo momento con completa
libertad.
59
Nota:
Esta brújula está rellena de agua atenuando
de esta manera los movimientos de la aguja y
posibilitando una rápida lectura de los puntos
cardinales.
3. Orientación con la brújula
Esta brújula resulta apropiada para la
determinación de los puntos cardinales y
para una sencilla orientación sobre el
terreno sirviéndose de un mapa.
Atención: Para orientarse en terrenos difíciles
se requiere forzosamente una brújula especial.
60
Para determinar el punto cardinal, pon la
brújula sobre la palma de tu mano y mantenla
así frente a ti. La aguja señala ahora cualquier
punto de la graduación. Ve girando lentamen-
te en torno a tu propio eje hasta que la punta
roja de la aguja señale exactamente la marca
del norte de la carcasa. A partir de ahí puedes
deducir los otros puntos cardinales.
Para orientarte sobre el terreno deberías
utilizar además un mapa. Antes de poder
orientarte siguiendo un mapa, debes situar
primero su norte. Esto significa que hay que
orientar el mapa con ayuda de la brújula de
61
manera que el norte señalado en el mapa
quede orientado realmente hacia el norte
físico.
Fíjate en el mapa:
• En los mapas el norte siempre queda en la
parte superior.
• La mayoría de los mapas de excursionistas
poseen unas líneas cuadriculadas paralelas a
los márgenes del mapa. Esto facilita la bús-
queda de lugares y - lo más importante para
nosotros - el acoplamiento de la brújula.
• Si no hay dibujada ninguna cuadrícula,
puedes orientarte según los topónimos
62
que siempre están escritos siguiendo la línea
de oeste a este.
Extiende el mapa sobre una superficie lo más
plana posible. Pon la brújula sobre el mapa de
manera que la línea azul de marca coincida
exactamente con una de las líneas verticales
de la cuadrícula. Pon el cordón por debajo de
la brújula de manera que quede lo más plana
posible.
La marca del norte de la brújula señala hacia
arriba.
63
Ahora giramos con todo cuidado el mapa con
la brújula hasta que la punta roja de la aguja
coincida con la marca del norte.
64
Línea azul
de marca
Marca del norte
de la carcasa
de la brújula
Punta roja de la
aguja magnética
Cuadrícula
4. Orientación sin brújula
Mediante observación puedes descubrir ele-
mentos en la naturaleza que te proporcionan
indicios para la determinación de los puntos
cardinales:
• El oeste se puede determinar contemplando
los árboles al aire libre. En nuestras latitudes
el viento sopla normalmente desde el oeste.
La parte de los árboles expuesta al viento se
la denomina «lado del viento». Está fuerte-
mente poblada de liquen; además está
mucho más surcada y es más áspera que la
parte del árbol protegida del viento.
Así pues, el «lado del viento» señala el oeste.
65
• El viento influye también en el crecimiento
de los árboles solitarios: el viento los inclina
hacia el este.
• Observando los anillos anuales en los
tocones de los árboles al aire libre,
comprobarás que en un lado los anillos
están más separados. Aquí el sol ha
favorecido el crecimiento del árbol.
Este lado señala al sur.
• Los agujeros realizados por los pájaros
carpintero señalan al este, en la dirección
de levante, de la salida del sol.
66
Lo fundamental aquí es:
No fiarse nunca de un único indicio
natural para la determinación de los
puntos cardinales. Para ir sobre seguro
es necesario siempre comparar más de
una señal.
67
La bussola
La bussola è uno strumento per la determina-
zione dei 4 punti cardinali.
1. Come è fatta una bussola?
E' costituita da tre parti:
• Una cassa su cui si segnala il nord
e con una linea continua blu.
• Da un disco suddiviso in 360 gradi
che indica i punti cardinali.
• Un ago calamitato bicolore.
68
69
Ago
calamitato
Disco con
punti
cardinali
Segnale
del nord
L'ago calamitato bicolore e libero di ruotare
ha la proprietà di indicare sempre la stessa
direzione: indica sempre all'incirca il nord.
Sulla cassa della bussola è marcato il nord.
Dal nord, in senso orario, risultano gli altri
punti cardinali, tutti visibili sul disco:
Sono tutte visibili sul disco:
est (E dall'inglese "east"), sud (S) e ovest
(W) e sono disposti ad angolo retto uno rispet-
to all'altro.
Tra loro vi sono i punti intermedi: nordest
(NE), sudest (SE), sudovest (SW) e nordo-
vest (NW).
70
2. Come funziona la bussola?
Il nostro pianeta terra funziona come un enor-
me magnete. Il nucleo della terra è formato da
un magma di ferro liquido; la rotazione terres-
tre provoca correnti di elettroni che generano
un gigantesco campo magnetico con Polo
nord e Polo sud.
Piccoli frammenti mobili di ferro, com'è anche
l'ago calamitato della bussola, si orientano
verso i poli della terra.
I poli magnetici possono mutare la loro posi-
zione e quindi non coincidono completamente
con i poli geografici della terra.
Questa deviazione di circa 5 gradi è chiamata
71
declinazione ed è già calcolata nelle bussole in
commercio.
Attenzione:
• Quando si usa la bussola bisogna controllare
che l'ago calamitato non si trovi in prossi-
mità di ferro, condutture elettriche o campi
magnetici, altrimenti segnalerebbe una falsa
direzione.
• Altrettanto importante è mantenere la bus-
sola in posizione orizzontale per permettere
all'ago basculante di muoversi liberamente
senza impedimenti.
72
Avviso:
Questa bussola è riempita di un fluido che
attenua i movimenti dell'ago e permette
una rapida lettura della direzione.
3. Orientamento con la bussola
Questa bussola è adatta per determinare i
punti cardinali e per un semplice orientamento
sul terreno con l'aiuto di una carta geografica.
Attenzione: per un orientamento in terreni
più difficili è necessario disporre di una
speciale bussola di precisione.
Per determinare il punto cardinale, terrai la
73
bussola sulla mano aperta in orizzontale,
tenendola davanti a te. L'ago indicherà un
punto qualsiasi della graduazione. Gira lenta-
mente su te stesso finquando la punta rossa
dell'ago della bussola indicherà esattamente il
segnale del nord sulla cassa della bussola: su
questa base puoi ora stabilire gli altri punti
cardinali.
Per orientarti sul terreno dovresti avere sem-
pre con te una carta geografica. Prima di
poterti orientare in base alla carta, dovrai cer-
carne il nord. "Cercare il nord" significa che
con l'aiuto della bussola la carta dev'essere
74
orientata in modo tale che la sua parte nord
segnalata indichi realmente il nord.
Osserva la tua carta geografica:
• Nelle carte geografiche il nord è sempre
nella parte alta!
• La maggior parte delle carte escursionistiche
riportano un reticolato che è esattamente
parallelo ai margini della carta e facilita l'in-
dividuazione dei luoghi e la collocazione
della bussola, che è quanto interessa a noi.
• Nel caso non ci sia il reticolato, potrai orien-
tarti in base ai toponimi, sempre scritti
esattamente da ovest a est.
75
Per cercare il nord distendi la carta su una
superficie quando più piana possibile e colloca
la bussola sul suo margine in modo che la
linea di segnalazione blu corrisponda esatta-
mente con una linea verticale del reticolato.
Sistema il cordoncino sotto la bussola in modo
tale che quest'ultima sia ben appoggiata.
Il segnale del nord della cassa della bussola è
rivolto verso l' alto!
76
Adesso si gira piano la carta insieme alla bus-
sola finché la punta rossa dell'ago coincide
con il segnale del nord.
77
Linea di segnala-
zione blu
Segnale del nord
della cassa della
bussola
Punta rossa
dell'ago
Reticolato
4. Orientarsi senza bussola
L'attenta osservazione dei fenomeni naturali
offre un valido aiuto per determinare i punti
cardinali:
• Si può determinare l'ovest osservando gli
alberi che crescono isolati; nelle nostre lati-
tudini il vento spira in genere da ovest. Il
lato degli alberi esposto al vento si chiama
"lato del vento" ed è fittamente ricoperto
da muschio; presenta inoltre una superficie
più rugosa e scabra del lato non esposto al
vento.
Il lato del vento segnala dunque l'ovest.
78
• Il vento influisce anche sulla crescita degli
alberi isolati: li piega verso est.
• Se osservi gli anelli annuali dei ceppi d'alberi
isolati, noterai che su un lato gli anelli sono
maggiormente separati: il sole ha favorito la
crescita dell'albero.
• Le cavità scavate dal picchio nei tronchi d'
albero indicano l'est, in direzione del sol
nascente.
79
Sappi comunque
che per determinare un punto cardinale non
devi mai contare solo su un indizio offerto
dalla natura!
Per avere piena certezza bisogna sempre
controllare anche altri segnali!
80
  • Page 1 1
  • Page 2 2
  • Page 3 3
  • Page 4 4
  • Page 5 5
  • Page 6 6
  • Page 7 7
  • Page 8 8
  • Page 9 9
  • Page 10 10
  • Page 11 11
  • Page 12 12
  • Page 13 13
  • Page 14 14
  • Page 15 15
  • Page 16 16
  • Page 17 17
  • Page 18 18
  • Page 19 19
  • Page 20 20
  • Page 21 21
  • Page 22 22
  • Page 23 23
  • Page 24 24
  • Page 25 25
  • Page 26 26
  • Page 27 27
  • Page 28 28
  • Page 29 29
  • Page 30 30
  • Page 31 31
  • Page 32 32
  • Page 33 33
  • Page 34 34
  • Page 35 35
  • Page 36 36
  • Page 37 37
  • Page 38 38
  • Page 39 39
  • Page 40 40
  • Page 41 41
  • Page 42 42
  • Page 43 43
  • Page 44 44
  • Page 45 45
  • Page 46 46
  • Page 47 47
  • Page 48 48
  • Page 49 49
  • Page 50 50
  • Page 51 51
  • Page 52 52
  • Page 53 53
  • Page 54 54
  • Page 55 55
  • Page 56 56
  • Page 57 57
  • Page 58 58
  • Page 59 59
  • Page 60 60
  • Page 61 61
  • Page 62 62
  • Page 63 63
  • Page 64 64
  • Page 65 65
  • Page 66 66
  • Page 67 67
  • Page 68 68
  • Page 69 69
  • Page 70 70
  • Page 71 71
  • Page 72 72
  • Page 73 73
  • Page 74 74
  • Page 75 75
  • Page 76 76
  • Page 77 77
  • Page 78 78

Haba 1728 Het kompas de handleiding

Haba
Merk
Haba
Model
1728 Het kompas
Type
de handleiding
Deze handleiding is ook geschikt voor
PDF downloaden
rapport

in andere talen

Andere documenten